Walka i Męczeństwo

Każdy potrzebuje męczenników. Szczególnie w kraju takim jak Polska, gdzie kult męczeństwa jest wdrukowany w krwiobieg każdego chłopca i każdej dziewczynki – w procesie tragicznej edukacji. My to bowiem Chrystus Narodów, męczennik, który symbolicznie (ale z kolei nasza zabobonność i prymitywna religijność wyklucza wszystko co abstrakcyjne), a w zasadzie po naszemu – praktycznie – musimy na własnej skórze odczuć pasję Golgoty. Aby w jej efekcie w zasadzie się nic nie stało, bo nic się nie dzieje w wyniku cierpienia – ale już w skutek długofalowych efektów tegoż – możemy zgwałcić i wyprowadzić w stan natchnionej agresji całe pokolenia. 
 
Do tej pory nie robiło tego w Polsce tylko środowisko LGBT. Tak, nawiązuje do łikędu 8-9.08.2020 na Krakowskim Przedmieściu, kiedy inspirowana polityczną nagonką policja, użyła siły wobec protestujących pod tęczową flagą w obronie męczenniczki naszej sprawy Margot. 

 

Od dawna podziwiałem anarchistów poznańskich i ich interwencje od czasów sławetnego prezydenta-oligarchy Grobelnego. Zostałem dawno temu wprowadzony w to środowisko i poczułem tam bezpieczeństwo. To było chyba pierwsze miejsce w Polsce – gdzie przed ponad dekadą – każdy mógł być kim chce. Bez żadnych pytań. Inne miasta nie miały tyle szczęścia, a ich ruchy anarchistyczne były cokolwiek śmieszne. I zupełnie nie jestem anarchistą – nie mam takich poglądów – co więcej bliżej mi do konserwy – choć dziś bym siebie już tak nie określił. Ale anarchiści dali mi poczucie liberalnej wolności. To jest kuriozum tego zjebanego kraju – że wolność dają Ci skrajne ruchy – podczas gdy mejnstrim idzie wespół z czarną kiecą i wszystkim ich grzeszkami i brudem. 
 
Dlatego wspominam o anarchistach, ponieważ Stop Bzdurom wywodzą się z tego ruchu, czerpią inspiracje. Ja, jako wyjątkowo zapalony działacz, usłyszałem o tej organizacji jakoś w połowie lipca br. – kiedy minister Ziobro coś-tam im zrobił – nikt kurwa nie miał pojęcia Co? Ale ludzie społeczności FB, INSTA, Tłittera i miliona innych skrótów i nazw aplikacji – jednoczyli się przeciw czemuś-tam – w sumie mało kto wiedział, przeciw czemu w zasadzie – co władza przeciwko Stop Bzdurom uczyniła. Ale mamy u władzy idiotów – którzy z byle gówna ukręcą bicz i potem jest spijanie piwa, które uwarzą.  
 
Stop Bzdurom okazało się warszawską wersją organizacji turbo-anarchistycznej – nie aż tak bardzo strukturalnej jak poznaniacy – ale ideologicznie zdecydowanie queerowej, coś zupełnie nowego na polskiej scenie oporu (anarcho-queens). Te turbo-dzieciaki – jako pierwsza organizacja LGBT – zmierzyła się siłowo z polską policją. Z władzą, która nie tylko przez swoją głupotę wypromowała niewielki, acz bojowy ruch wkurwionych ciotek – to jeszcze wypchnęła ich na piedestał męczeństwa. 
 
W ów łikęd walki – byliśmy z I’ i znajomymi w czeskiej Pradze. Nikt z nas chyba nie rozumiał, co się działo. Uszafieni koledzy – mocno krytykowali Margot i Łanię (liderki Stop Bzdurom). Ja słuchałem stron. I’ walczący od kilku lat na Tłiteże z mową nienawiści i homofobią – pod postami znanych polityków władzy, w pełni popierał walkę. Ile mogą mówić nam, że pada deszcz? Ile możesz znosić obelgi na swój temat? 
 
Przypomniały mi się wtedy słowa Roberta Biedronia z 2012 roku, kiedy był on jeszcze nikim politycznie, ale już miał dość pokojowej walki o prawa dla osób queer w Polsce. Powiedział wtedy, a było to w Łodzi w przededniu 1(2) marszu równości: nie osiągniemy nic – jeśli nie zapłoną opony, tylko silni osiągają swoje cele. Ta parafraza słów Biedronia – miała ten wydźwięk, łagodnością i pokorą – już próbowaliśmy – teraz trzeba krwi! 
 
Trzeba było ośmiu lat – aby dojrzały w kraju postawy, o których wspomniał dawny działacz na rzecz ruchu równouprawnienia LGBT w Polsce. I może sama akcja policji obchodziłaby mnie mniej – ale kiedy widziałem znajomych z dawnych lat – wtedy jeszcze zahukane nastolatki – których drobne ciała opadały w ten sierpniowy wieczór pod ciężarem policyjnych goryli na bruk – nie mogłem znaleźć w głowie innych myśli jak bohater lub skurwiel – adresowanych raz do ofiar raz do agresorów. 
 
Ilość aresztowanych dzieciaków i młodzieży – w kontekście znaczenia całego zdarzenia i zarzutów, jakie ciążą na Margot – jest oburzająca! Sam wielomiesięczny areszt dla działaczki i bojowniczki – bez podania przyczyn – jest błędem władzy – która tworzy męczennika i symbol dla ruchu LGBT. Choć dziś jak czytam w komentarzach – zdanie środowiska jest podzielone za 10 lat, kto będzie pamiętał o śmiesznych zarzutach wobec więźniarki politycznej III RP, która starła się z brutalną agresją władzy?