pascha 2022

Tegoroczny okres świat zdominowała wojna. Nie ma co tu mówić, że coś innego się liczy. Czekamy na kolejne wydarzenia. Cały Świat jest w punkcie zwrotnym. Choć tonie krążownik Moskwa to jeszcze wszystko może tu być możliwe. Nienawiść kacapów jest wielka i nie widać, aby się miała skończyć. Oni są wyprani ze wszystkiego co ludzkie. To, co się dziś dzieje zaważy na moim życiu i życiu milionów ludzi.

Tegoroczne święta sobie przyszły. W poniedziałek dotarło do mnie i I’, że to już w najbliższy weekend. Początkowo mieliśmy w sumie zostać w domu. Mama I’, która opiekuje się od trzech miesięcy chorą matką – wypchnęła ją do siostry i chciała po prostu odpocząć – zero gości, zero pracy. Ale się wprosiliśmy – mówiąc, że przywieziemy wszystko. Prawie wszystko! Zatem w południe niedzielne – pojechaliśmy na wieś. Do rzeki, do psa, do matki I’. Do błogiej ucieczki od rzeczywistości, a wróciliśmy dopiero dziś wieczorem.

Tata I’ z którym świętowaliśmy w 2020 i 2021 roku w tym roku całe święta spędził w pracy. Ale został jeszcze mój ojciec. W związku z planami wyjazdu do matki I’, wcisnęliśmy mojego ojca na bardzo wczesne śniadanie świąteczne w niedzielę. Mój ojciec od czasu zachorowania na trzustkę w grudniu ubiegłego roku, jest na dość restrykcyjnej diecie – której nie przestrzega. To znaczy je wszystko – ale w minimalnych ilościach. Zatem jest gościem bardzo ekonomicznym. Nasz zmysł planowania pozwolił nam przygotować wszystko w taki sposób, aby mój ojciec mógł przyjść – zjeść, wypić napoje ma się rozumieć bezalkoholowe i jeszcze podrzucić nas na pociąg do matki I’. Znów się powtórzyła historia bo na boże narodzenie podobnie jak rok wcześniej go nie widziałem. Raz ja chorowałem, raz on. Zatem dla potrzymania rodzinności zależało mi na tym śniadaniu.

Wyznał podczas śniadania, że nie podda się zleconemu przez chirurga i umówionemu zabiegowi, bo uważa, że lekarze chcą tylko pogorszyć jego stan zdrowia. Szybko poszukałem fot ojca z wakacji 2021 roku i porównałem jego wygląd z teraz. Różnica w przeciągu ośmiu miesięcy robi wrażenie – teraz mój ojciec wygląda jak wychudły dziadek. Ale to jest jego decyzja – jak i czy w ogóle chce się leczyć. Odlatuje mi ojciec w jakieś fobiczno-spiskowe wobec świata i PiS-owskie przekonania. W zasadzie nie spodziewałem się niczego więcej. Musi sam decydować jakie życie chce prowadzić i z kim.

Od czasu wybuchu wojny sam mierzę się z licznymi, własnymi demonami i niepokojami – które zawsze we mnie były, ale teraz biją mnie z potrójną siłą. Są chwile w których czuje się totalnie bezradny i załamany. Nie mam czasu na innych ludzi – na martwienie się o ojca, który był zawsze, jaki był. Muszę zapanować nad swoimi lękami – które próbują mnie zdominować, a na pewno wyniszczają mnie wewnętrznie.

Dlatego też nie napiszę nic więcej o wojnie. O tym, jak bardzo rozczarowany jestem pontyfikatem Franciszka w związku z jego postawą wobec konfliktu w Ukrainie. Jak wkurwiła mnie czwarta kadencja Orbana, jak niepokoją mnie wybory nad Sekwaną. I dziesiątki innych spraw, ponieważ nie chciałbym zwiększać mocy moich środków nasennych. Jest wiosna i chcę czuć zapach kwitnących mirabelek…

Gwoli tradycji niech wam będzie odpuszczone! A mnie niech będą odebrane wszelkie moje strachy!