12 lat

Dziś mija 12 lat mojej działalności blogowej. Poprzedni kanał mojej swobodnej wypowiedzi został brutalnie zniszczony przez firmę Agora, której te nasze ludzkie wypociny przestały się kalkulować. Myśli i impulsy elektryczne naszych mózgów muszą kuć złoto. A przecież zostawiłem tam kawał swojego życia i setki - niewypolerowanych myśli - całkiem bezwartościowych, ale własnych. Zostawiłem tam świadectwo zmian jakie następują w życiu wchodzącego w życie człowieka. I wszystko przepadło. Teraz został mi tylko ten kadłub - szalupa ratunkowa - która zdaje się nie być do końca szczelna. Ale jakoś sobie wiosłuję zagubiony na tej łupince...  

Ale chyba coś wisiało w powietrzu - i czułem to podświadomie pisząc na starym blogu ten akapit w dniu 11-lecia:

Początek nowej dekady to być może też dobry czas do zastanowienia się nad życiem, nad tym, co minione i co przede mną. Być może to czas na jakieś zmiany, jeszcze niesprecyzowane – nie mam pojęcia. Wiem tylko, że dziś nie ma

miejsca na jakikolwiek ton wyższości, ani mentorskie paplaniny – które mi się zdarzały. Bardziej wydaje mi się, że jestem ostatnim pasażerem statku kosmicznego – na którym (z powodów nieokreślonych) wymarli już wszyscy inni

członkowie załogi. A może ktoś przeżył tylko statek jest tak ogromny, że strach samemu ruszać na poszukiwanie życia…?