38

W minionym złym roku nie było czasu na pisanie o urodzinach I’. Tak pandemia i życie, a w sumie zmaganie o życie, ułożyło losy owego dnia.  Dziś żyjemy w innym Świecie. Choć z tym samym pudłem telewizora i tą samą dudniącą pralką. Niby coś zostaje, jako element stały – a coś znika, na zawsze.

Nigdy nie czekam na kolejne urodziny – ani swoje ani I’. Tym bardziej mnie przerażały cyfry Najukochańszej – przecież wiadomo, że to odliczanie, które zbliża nas do końca. Teraz mi zostało już mniej żyć – o które się muszę martwić.

I’ zaczął dziś przedostatnią trójkę – co za straszliwa doba – kolejna dekada jego życia, krótkiego ludzkiego życia już prawie za nim. Przeglądaliśmy dziś stosy książek, które sobie kupił lub dostał i sprowadził do mnie przed laty – kiedy się wprowadzał do mojego życia… Znaleźliśmy dwie, które przeszyły mnie wewnętrznym dreszczem.  

Szczególnie ta, choć nieistotny był tytuł – tragiczny był wpis: dla mojego I’ w dniu 28 urodzin 29.03.2011r.

Nosz kurwa! Pamiętam, jaki w tym jest podstęp! Potem zanim się obejrzeliśmy były 30-te, socjalmedia przypomniały foty z 32-gich, przez pamięć przeszły mi jeszcze 31-sze, 33-cie, 36-te. Wiem jaki to jest trik – za chwilę będę wspominać dużo wyższe wartości w tej metryce – a każde kolejne bliższe końca.

Wcale mnie nie cieszą Twoje urodziny drogi I’. Nie mniej są faktem – sto lat mój ty kochany chłopaku!