Albert Uderzo 1927-2020

W czasie mroku pandemii, spadła w dniu dzisiejszym kolejna smutna wiadomość na ten podły Świat. Przeżywszy blisko 93 lata (zabrakło mu 30 dni) zmarł Albert Uderzo, który jakoś w 1959 roku narysował pierwszy raz ikoniczną postać Asteriksa.  A może narysował go w 1958 roku? Jakie to ma znaczenie, faktem jest, że był to strzał w dziesiątkę, a magazyn Pilote, w którym bohater zadebiutował schodził jak świeże bułeczki. Tak dobrze to wszystko szło, że już w 1961 roku wydano samodzielny album z przygodami dzielnych Galów – którzy dzięki uporowi, humorowi i odrobinie czarów stawiali niezłomny opór głupkowatym Rzymianom. Ach te nacjonalistyczne resentymenty  - ale Asteriks uciekł sprawnie od wszelkich zarzutów – bowiem każdy XX-wiecznych izmów – gęsto obśmiewał ucząc czytelników, że różnorodność Świata jest jego siłą. Na końcu zaś wszyscy możemy usiąść do wspólnej uczty, a wady jednych narodów dzielą z nimi inne. Może nie po równo, ale cechy gatunku ludzkiego i jego wady są absolutnie uniwersalne i nie rozróżniają ludzi na Rzymian, Galów, Normanów, Helwetów czy Indian. Jesteśmy nieszczęśliwie tacy sami – mądrzy, głupi a czasem szlachetni (sporadycznie).

Uniwersalny przekaz komiksu sprawił, że jego sprzedaż szybko zaczęła bić rekordy i milionowe nakłady. W latach 1961-1977(1979) powstały ikoniczne 24 tomy serii i 3 filmy animowane, za które odpowiadali autorzy komiksu w tym kultowe „Dwanaście Prac Asteriksa” (1976), a wystrzelony w 1965 roku pierwszy francuski satelita został nazwany „Astérix”. W 1977 roku zmarł twórca Asteriksa René Goscicnny, historia idola francuzów stanęła na chwilę w miejscu. Uderzo, który nie posiadał wówczas  wielu innych otwartych projektów, po wydaniu w 1979 roku ostatniego wspólnego tomu z Goscinnym, postanowił samemu kontynuować serial. Nie było to zadanie łatwe, a kolejnych 10 epizodów, które powstały w latach 1981-2009 scenariuszowo mocno zgrzytały, ale była to jakaś pociecha dla zrozpaczonych z powodu śmierci Goscinnego fanów. Mały Gal i jego gruby koleżka znów powrócili pod strzechy Świata. Uderzo – wywalczył przede wszystkim pełnię praw do tytułu, utworzył własne wydawnictwo Albert René, pod którego szyldem miał się ukazywać od tej pory nasz bohater. Wreszcie pośród rzeszy animacji o naszym protagoniście, które zalały rynek w latach 80-tych i 90-tych w roku 1999 doczekał się (autor i fani) pierwszej wielkiej ekranizacji z aktorską obsadą. To był prawdziwy renesans tytułu i zdawać by się mogło ukoronowanie życie Albert Uderzo.

Jednak tak się nie stało. Pierwsza dekada nowego wieku (jak nie dalej) zeszła mu na sądowych bataliach z córką o prawa autorskie do jego twórczości, a szczególnie do znoszącej złote jaja kury, jaką stał się Asteriks. Schorowany z powodu wieku Uderzo – nie był w stanie sam już tworzyć komiksu – pracę przy ostatnich tomach począwszy od 31 tomu Asteriks i Latrawiata (2001) ułatwiał rysownikowi sztab ludzi pracujący w jego wydawnictwie, pomagający mu kłaść kolor, tusz itd. Wreszcie po wygraniu rodzinnego sporu sądowego Uderzo mógł wypełnić swoje marzenie i przekazać pracę nad ukochaną serią młodszemu pokoleniu. I tak oto w 2013 roku zadebiutował nowy rysownik i nowy scenarzysta – chyba przyjęto ich życzliwie? Do dziś ukazały się już cztery tomy, za które odpowiadają Jean-Yves Ferri i Didier Conrad. Uderzo pilnował interesu i wspierał nowych autorów swoim autorytetem i rozpoznawalnością. Nie mniej przekazanie serii było punktem zwrotnym w jego karierze – wreszcie mógł odpocząć. A dziś Albert Uderzo rozpoczął wieczny urlop.

Oby Asteriks szczęśliwie ukazywał się dalej – pewnie będzie jeszcze o to walka bo jest o co się bić, a ludzie kochają wojny i pieniądze. Ale to symbol i symbolu nie powinno się zamykać!

Dziś odszedł człowiek, który odcisnął swoje piętno w popkulturze XX wieku! Dziękuję Panie Uderzo!